برنامه هاي غربال گري براي شناسايي آن دسته از افرادي به كار مي روند كه از يك اختلال خاص رنج مي برند. در زمان هايي كه يك اختلال داراي تاثيرات عكس بر روي شخص مي باشد.و اين تاثيرات ملموس هستند و اين احتمال وجود دارد كه بتوان بوسيله ي شناسايي اختلال مورد نظر به درمان آن اميدوار شد ،آن گاه غربال گري امري است كه بدرستي بايد انجام شود.علاوه بر اين ،مشكل مورد نظر بايد يك مشكل يا مسئله ي نسبتا شايع باشد و همچنين بايستي يك تست در رابطه ي با آن صورت بپذيرد،كه سريع،قابل اعتماد و قابل قبول باشد(بري آنهايي كه آن تست را دريافت مي كنند). اين معيارها بدون شك انواع مشكلات شنيداري،اختلالات و نابهنجاريها و انواع ناتواني ها را كه در قالب تعريف بعدي مي آيند شامل مي شود (ASHA،1997).يك اختلال يا يك نا هنجاري ،در واقع،يك اختلال آناتوميك است(براي مثال،بروز يك نقص در سيستم شنوايي فرد)و يا يك آسيب شناسي (پاتولوژي)محسوب مي گردد(مثل بروز عفونت در گوش مياني).يك آسيب به معناي آن است كه يك كاركرد فيزيولوژيكي يا روانشناختي در فرد مورد نظر از دست رفته است و يا حالت نابهنجاري پيدا كرده است(براي مثال،از دست دادن قدرت شنوايي).يك ناتواني زماني بروز مي كند كه توانايي فرد در اجراي يك كار بطور نا مطلوبي تحت تاثير قرار بگيرد (براي مثال ،در زمان هايي كه از دست رفتن قدرت شنوايي مانع از آن بشود كه فرد بتواند تحصيلات آكادميك يا تعاملات اجتماعي مطلوبي داشته باشد ).اين حوزه هاي خاص را ما در چارچوب «غربال گري شنوايي شناسي»مورد بحث قرارداده ايم. (AAA،1997(aوb) ؛ASHA،1997؛ NI H ،1993؛BehrensوMauk،1993؛JCIH،2007).
عنواني كه در اينجا انتخاب شده است،يعني«تشخيص شنوايي سنجي »،گاهي اوقات براي پرداختن به موضوعاتي مثل غربال گري كم شنوايي مورد استفاده قرار مي گيرد و اغلب در ادبيات قديم با آن مواجه مي شويم.
